Zo eerlijk mogelijk – wij gunnen een ander ook het eten

In het Nederlands Dagblad van 19 mei 2008 schreef René van der Lee dat wij als consumenten medeschuldig zijn aan de wantoestanden bij de broodfabriek Weinzheimer in Duitsland, waar de supermarkt Lidl haar spotgoedkope broodjes betrekt. Ik ben dit volledig met Van der Lee eens. En dan te bedenken dat dit alleen nog maar in Europa is. Van der Lee had het ook over supergoedkope vliegreisjes naar Turkije. Ik wens mij hier te beperken tot het chapiter eten.

Wat te denken van de toestanden in de landen waar bijvoorbeeld onze cacao vandaan komt? De cacao wordt geproduceerd in ontwikkelingslanden, waarbij kinderarbeid en slavernij niet ongewoon zijn. Geniet u lekker van uw chocola?

Iedereen heeft wel eens van Max Havelaar of Fair Trade gehoord. U betaalt dan een eerlijke prijs, zodat men daar van zijn plantageopbrengst kan rondkomen. Ja, uiteraard is het duurder, logisch toch? U betaalt de kostprijs plus wat winstmarge. Was het een Nederlands bedrijf, dan vond u dat heel normaal. Onze vijfjarige zoon Harm bidt elke dag voor het eten, of God de arme mensen genoeg geld wil geven om eten te kunnen kopen, en of Hij de rijke mensen wil leren delen met de armen…

Op www.fairfood.org/producten kunt u een lijst downloaden met zgn. eerlijke producten, die u kunt meenemen naar uw supermarkt, samen met de boodschappenlijst, zodat u eerlijke (faire) etenswaar koopt. Op diezelfde website staat veel meer informatie over dit onderwerp.

Dit is wat wij als burgers kunnen doen. Wat de overheid mijns inziens zou kunnen doen, is ervoor zorgen dat het zogenoemde Fort Europa geslecht wordt. De invoerbeperkingen en -bepalingen moeten een stuk soepeler worden, zodat de bedrijven in de ontwikkelingslanden hier veel gemakkelijker producten kunnen afzetten.

Bep en Albert Welleweerd