Belijdenisgeschriften

• Die Nederlandse Geloofsbelydenis Artikel 1-11. Preke. Pretoria: Spes Bona, 1984 (74 pagina's).
• Die Nederlandse Geloofsbelydenis Artikel 12-19. Preke. Pretoria: Spes Bona, 1985 (59 pagina's).
• Die Nederlandse Geloofsbelydenis Artikel 20-26. Preke. Pretoria: Spes Bona, 1985 (63 pagina's).
• Die Nederlandse Geloofsbelydenis Artikel 27-32. Preke. Pretoria: Spes Bona, 1985 (69 pagina's).
• Die Nederlandse Geloofsbelydenis Artikel 33-37. Preke. Pretoria: Spes Bona, 1986 (73 pagina's).
• Kerk en owerhede in die Drie Formuliere van Enigheid. Studia Historiae Ecclesiastica VI (1980), pp. 124-144.
  Hier lê die gedachte agter dat as die kerk die moontlikheid ontvang om die suiwere Woord te predik, die egbreukige erediens daardeur al meer teruggedring sal word. Dis dus volgens die belydenis nie die taak van die owerheid om met swaard en inkwisisie die valse godsdiens te ruïneer nie. Dit is sy taak om die hand te hou aan die heilige ministerie, sodat die swaard van die Woord gehanteer kan word. Ons vaders wat gesug het onder Spaanse geweld en kerklike inkwisisie wou werklik nie die owerheid versoek om in naam van die Reformatie 'n kopie daarvan in te voer nie.
• Hendrik de Cock en art. 29 NGB (2). In die Skriflig 13 (1979) nr. 49, pp. 37-45.
  De Cock het hom nie net van die instituut, die organisasie, die sinode afgeskei nie, maar van die Hervormde Kerk as sodanig en dit 'valse kerk' genoem, hoewel hy wel deeglik geweet het dat daarin baie kinders van God was. Die Akte van Afskeiding beweer dat 'het Nederlandsche Kerkbestuur' hom soos 'de door onze Vaderen verworpene Paapsche kerk' openbaar het. De Cock het openlik die Hervormde Sinode gelykgestel met die sanhedrin, die sinagoge, die Roomse kerk en die pouselike bestuur.
  De Cock hef soos Calvyn teenoor Sadoletus weer die banier van die Belydenis op en roep op tot afskeiding. Hy weet terdeë dat baie van die volk van God nog hulle onder die sinodale juk bevind. Juis daarom handhaaf hy die aktuele plig tot afskeiding.
• Art. XXIX van die Nederlandse Geloofsbelydenis. In die Skriflig 12 (1978) nr. 48, pp. 9-13.
  Met valse kerk is die illegitieme kerk bedoel, die kerk wat voorgee om kerk te wees maar dit nie is nie. Die verwysing na die sinagoge van satan het verband met die boupraktijke van die Roomse kerk. In baie katedrale was weerskante van die ingang die beelde van ecclesia en synagoga aangebring. Ikonografies gaan dit terug op die konfrontasie in die eerste eeue tussen die kerk en sinagoge. Die Reformasie durf teen Rome sê dat dit 'n sinagoge van satan was. Die roem van die beelde langs die ingangspoorte van die gotiese katedrale was 'n leuen, Pseudonomos ekklèsia.
• Die Dordtse Leerreëls verdor nie. Die vyf artikels teen die Remonstrante vertaal en toegelig. Johannesburg: De Jong, 1973 (134 pagina's).
  Daar word herhaaldelik in ons dae gestel dat die belydenis van Dordt verdor is en as 'n versteende fossiel by die antikwiteite tuishoort. Dit is egter allermins die geval. Hierdie konfessie rig hom juis teen dit wat die kern van die hedendaagse afval uitmaak: die belydenis van die autonome mens. En die 'Canones van Dordrecht' plaas hierteenoor die enigste wat die Woord van God as reddende mag bekend stel: die soewereine genade van God. Teenoor die Stad van die Mens: die nuwe Jerusalem waar die water van die lewe geskenk word. Met die Leerreëls in die hand kan ons ons wapen teen allerlei subtiele ondermyning van Gods vrymagtige welbehae.
  Nederlandse vertaling door ds. J.H. Zwart: De Dordtse Leerregels verdorren niet.
• Varia oecumenica: Doperse invloeden in art. XXVIII N.G.B.? De Reformatie 41, p. 367 (nr. 46, 27 augustus 1966).