Kerk en kerkelijk leven

• Kort begrip van die Wêreldraad van Kerke. Kerk en Woord 26, pp. 152-154 (nr. 6, juli 1978).
  So is die Wêrelddraad instrument van rewolusie op wêreldwye vlak.Dit kon ons verwag. Binne die Wêreldraad het van die begin af die moderniste die leiding gehad.
• Seleksie en informasie. Kerk en Woord 26, pp. 126-129 (nr. 5, juni 1978).
  Die Vrymaking is 'n belangrike feit in die kerkgeskiedenis. Maar as mens 'n prysvraag sou uitskrywe oor vermelding van die Vrymaking in boeke oor kerkgeskiedenis in ons dierbaar Suid-Afrika, sou jy 0,0 as resultaat kry. Die Vrymaking BESTAAN eenvoudig nie. Dit is uitgeselekteer.
• Werkrapport. Kerk en Woord 26, pp. 109-110 (nr. 4, mei 1978).
  'n Gedeelte van die kopie is nie afgedruk nie. Dit het gehandel oor die Verklaring van Gevoelen (V.V.G.) van 1943. Hierdie gedeelte het ek nader uitgewerk en die hoop is maar dat dit eendag kan verskyn. Die V.V.G. is 'n belangrike stuk wat as 'n soort belydenis van die beswaardes in die veertiger jare diens gedoen het.
• Christendom in die Verre Ooste. Kerk en Woord 26, pp. 20-23 (nr. 1, januari/februari 1978), 26-29 (nr. 2, maart 1978).
  Beyerhaus is luthers en hy was blykbaar nie met die Gereformeerde kerk in Japan in aanraking nie. Hierdie kerk wil 'n belydende kerk wees. Onlangs het een van sy voorgangers gesterf wat besig was om Christus en Cultuur van K. Schilder te vertaal. Daar word ook gesê dat Calvyn 'n bestseller in Japan is. Lê hier perspektiewe vir Sola Scriptura? Nooit kan 't geloof te veel verwachten. Japan bied onuitputlike moontlikhede en ons mag ons belangstelling vir wat hom daar afspeel op kerklike terrein nie laat verslap nie.
• Werkrapport. Kerk en Woord 26, pp. 19-20 (nr. 1, januari/februari 1978).
  Aan die kopie van Openbaring II is verder gewerk en ons gee die hoop nie op nie dat dié kopie wat sedert 1963 daar is, tog na 15 jaar gepubliseer kan word. Uiteraard moet elke jaar die kopie weer bygewerk word gesien later publikasies. 'n Groot opgawe, omdat jy telkens daarby jou beperktheid besef en die stof telkens voor jou nuut moet laat wees. En baie moet oorgetik word.
• Constanter - volhardend. Kerk en Woord 26, pp. 2-3 (nr. 1, januari/februari 1978).
  Gereformeerdes is bang om in mense te roem. Daar moet altyd bykom: ondanks sondes en gebreke. Maar ons mag wel roem in God se genade. God se genade wat in mense uitkom wat Hy standvastig maak. Broeder Jansen het die groot 'konstante' gesien én vasgehou, die verbond. Laat ons hom, die voorganger, volg - juis deur trou in die kleine.
• Kerkelijk leven: Prof. dr. K. Dijk. De Reformatie 43, p. 276 (nr. 36, 15 juni 1968).
• De Oecumenismo. Lucerna 7 (1967), pp. 22-38.
  Rome was gekant tegen hen die enkel en alleen op het Woord wilden steunen. Maar Rome heeft nu een protestantisme ontdekt dat bezig is de Reformatie te liquideren. Het heeft het humanisme binnen haar muren gehaald en gelooft, dat Jezus Christus de menselijke waardigheid predikt en alles verzoent. Hiërarchie vreest het niet. En Rome schrikt ook niet meer voor de protestantse Schriftkritiek terug, omdat juist deze bewijst, dat het Sola Scriptura aan het verbleken is. Ook Rome zelf doet aan Schriftkritiek. Rome schuift thans de allegoriserende en moraliserende bijbeluitleg gedeeltelijk aan de kant, wijdt zich aan zuivere exegetische uitleg, vaak in heilshistorische zin; maar kan zich de luxe veroorloven met de tijd mee te gaan door de bijbelkritiek te aanvaarden, omdat voor haar niet de Schrift, maar de kerk het hoogste gezag is.
• Liquidatie der Reformatie. Over de oecumenische beweging en haar theologie. Enschede: Boersma, 1966 (195 pagina's).
  De schrijver toont aan hoe de Oecumenische Beweging zich een Tweede Reformatie noemt, maar in feite met de 'eerste' Reformatie afrekent. Hij laat zien, hoe niet alleen het Woord van de Geest losgemaakt wordt, maar ook allerlei bijbelse teksten en termen in verkeerde zin gehanteerd en op-de-klank-af geciteerd worden, zoals 'dat zij allen één zijn', 'in de waarheid leiden', 'de Joden een Jood', enz. Op de keper beschouwd kan de oecumenische theologie zich slechts in schijn op de Schrift beroepen en vindt deze eerder tégen zich. Daarbij verdringt zij de bijbelse boodschap over een exodus die geboden kan zijn en doet zo een aanslag op de fundamenten van de Reformatie.
  Aan de hand van allerlei gegevens laat de schrijver zien hoe de oecumenische taktiek er in slaagde om twijfel te zaaien betreffende noodzakelijke afscheiding en handhaving der antithese. Het is hem allerminst te doen om een restauratie van de parade der mannenbroeders en het herstel van een gezapig beeld der vad'ren. Hij wil eerder een bewogen appèl doen om niet terug te keren naar dat wat de Reformatie verliet en afwees; en evenmin te vluchten in de nevel van de onzichtbare kerk. Hij roept op om daarentegen met de belijdenis der Reformatie ernst te maken.
• Varia oecumenica: Zonder krijgsmaneer en vlag. De Reformatie 41, pp. 372-374 (nr. 47, 3 september 1966).
• Varia oecumenica: De Christelijke Gereformeerde Kerken en de kerken op haar voormalig zendingsterrein op Celebes. De Reformatie 41, pp. 285-287 (nr. 36, 4 juni 1966).
• Varia oecumenica: Personalia. De Reformatie 41, pp. 253-255 (nr. 32, 7 mei 1966).
• Varia oecumenica: Leus of daad? De Reformatie 41, pp. 229-230 (nr. 29, 16 april 1966).
• Kerkelijk leven: Een erezuil voor een historisch stuk? De Reformatie 41, pp. 163-166 (nr. 21, 19 februari 1966).
• Kerkelijk leven: God is Rechter. De Reformatie 41, p. 109 (nr. 14, 1 januari 1966).
• Boekbespreking: De Christus der Schriften en oecumenische theologie door prof. dr. S.U. Zuidema. De Reformatie 40, p. 267 (nr. 33, 22 mei 1965).
• Varia Oecumenica: Vormingscentrum in dienst van de oecumenische dialoog. De Reformatie 40, pp. 256-259 (nr. 32, 15 mei 1965).
• Varia Oecumenica: Liquidatie van de renaissance? De Reformatie 40, pp. 69-70 (nr. 9, 28 november 1964).
• Moeder, die Kerk. Pretoria, 1964 (12 pagina's).
  Selfs in de roomse kerk kan daar evangeliese pastoors wees, daar word nog sakramente bedien, ens. In die Nederlandse Hervormde Kerk, in die Anglikaanse kerk is daar nog baie wat "laagkerklik" is, wat glo in die Christus van die Skrifte. Maar die groot vraag is: is die kerk as geheel 'n moeder? Die vraag is nie of sy doen wat miskien ook 'n vroedvrou of 'n meidjie kan doen nie. Maar of sy deur die Woord kinders baar. As dit so is dat die kerk die geboorte van kinders nie deur die suiwere prediking bewerk nie, as die Woord niet die ganse lewe aangryp nie, dan vind daar 'n ontaardingsproses plaas. Die gelowiges moet dan kant kies.
  Nederlandse vertaling door ds. J.H. Zwart: Moeder, de kerk.
• Hoofdartikel: Varia Oecumenica. De Reformatie 39, pp. 197-198 (nr. 26, 4 april 1964), 205-206 (nr. 27, 11 april 1964).
• Kerkelijk leven: Geen verkeerde tegenstellingen. De Reformatie 38, pp. 368-369 (nr. 46, 7 september 1963).
• Nieuw-Delhi-1961: Van het oecumenische front geen nieuws. De Reformatie 38, pp. 189-190 (nr. 24, 23 maart 1963), 197-198 (nr. 25, 30 maart 1963), 205-206 (nr. 26, 6 april 1963).
• Kerkelijk leven: Antithese, -nù. De Reformatie 36, p. 363 (nr. 46, 25 augustus 1961).
• Kerkelijk leven: Positie gekozen. De Reformatie 34, pp. 201-202 (nr. 24, 28 maart 1959).
• Kerkelijk leven: Het zoveelste bewijs. De Reformatie 34, p. 185 (nr. 23, 15 maart 1959).
• Kerkelijk leven: Varia oecumenica. De Reformatie 34, p. 178 (nr. 22, 7 maart 1959).
• Kerkelijk leven: Reformatie, geen sabelgerinkel. De Reformatie 32, pp. 270-271 (nr. 34, 1 juni 1957).
• Kerkelijk leven: Varia oecumenica. De Reformatie 26, pp. 363-364 (nr. 47, 25 augustus 1951).
  Het debat pro of contra aansluiting bij de Wereldraad is mosterd na de maaltijd. Men distantieert zich hoogstens in formeel opzicht van de Oecumene. Praktisch steunt men haar. En al protesteert de rechtervleugel, de linkerzijde gaat rustig haar gang. We zien al meer de kerken die ons onvergetelijk zijn, opgesteld in het leger tegenover ons, aan het front der oecumene.Het is te hopen, dat de ogen van velen, die denken dat onze strijd enkel tegen een formuletje gaat, eindelijk eens open gaan.
• Antithese of Synthese? De oecumenische beweging beschreven en getoetst. Enschede: Boersma, 1951 (512 pagina's).
  Wie dit boek leest ziet de grenzen van zijn eigen vaderland wegvallen en de brede wereld zelf opengaan. En hij ziet op dit operatieveld groeien een valse eenheid, die nog wel de naam van Christus noemt, maar Hemzelf verloochent als Middelaar Gods en der mensen. Dit boek is werkelijk geschreven vanuit de "wachttoren" en de oproep is "waakt", want de weg der synthese is breed en velen gaan die weg op.
  Het boek is goed gedocumenteerd en geeft een voor ieder verstaanbaar uittreksel uit resoluties en verklaringen van de oecumenische beweging. De gegeven kritiek wordt voorafgegaan door principiële uiteenzettingen en gestaafd met nauwkeurig aangegeven citaten.
• Kerkelijk leven: Hendrik de Cock over de kerk. De Reformatie 25, pp. 388-389 (nr. 48, 26 augustus 1950), 396-397 (nr. 49, 2 september 1950), 404-405 (nr. 50, 9 september 1950).
  Vandaag wordt aan de vrijgemaakten verweten, dat zij de kerk tot een afgodsbeeld maken, dat zij absolutistisch en isolationistisch zijn, enz. Deze beschuldigingen komen van allerlei zijde, ook van de kant van sommigen die nageslacht van de Cock willen heten, b.v. christelijke gereformeerden. Weet men wel, hoe de Cock de Afscheiding bepleitte? Was hij absolutistisch, radicalistisch? Had hij een "overspannen kerkbegrip"? Zong hij het lied der hoogmoed: des Heren tempel zijn deze? Neen, maar hij riep concreet op tot trouw aan de belijdenis. Het gaat om de bewaring van het pand, ons toebetrouwd, waarvoor de vaderen hun leven inzetten.
• Persschouw: Kerkstrijd in Korea. De Reformatie 25, pp. 359-360 (nr. 44, 29 juli 1950).
  In 1949 hebben dr. Emil Brunner en dr. John A. Mackay, voorzitter van de I.Z.R., Korea bezocht. Brunner heeft gezegd, dat de orthodoxen een afgod van de Bijbel maken, dat het gezegde dat de Bijbel Gods Woord is, een Joods idee is, dat het niet nodig is aan jonge mensen de Westminster confessie te leren, enz. In Korea zijn er echter jonge mensen die schrijven: "Wat ons aangaat, wij geloven dat de Bijbel inderdaad Gods Woord is en houden vast aan de Bijbel, die wij verdedigen. Omdat wij trouw willen zijn aan het Woord tot de dood, staan we dwars tegenover hun confessie en theologie."
• Persschouw: De "aanstekelijke liefde" of "het krachtdadige woord". De Reformatie 25, p. 328 (nr. 40, 1 juli 1950).
  Gedachten uit het Gereformeerd Weekblad:
  "De liefde van Christus werkt aanstekelijk. Dat is van nog groter betekenis dan Zijn gebod om lief te hebben." Als we Christus maar ervaren, dan doet het Woord er kennelijk minder toe.
  "Waaruit kent gij uw ellende? Uit de Wet Gods. Men zou ook kunnen zeggen: uit de moderne roman." Kunnen we de verlossing en de dankbaarheid ook uit moderne romans en films leren kennen?
• Persschouw: Eenheidskerk. De Reformatie 25, pp. 318-319 (nr. 39, 24 juni 1950).
  Parallel aan de groei van de eenheidsstaat valt de was van de oecumenische vloedgolf te constateren. Een vloedgolf die funest is voor iedere kerk waar de dijken doorbreken. Is de weerstand gebroken, dan lost alles op: het onderscheid tussen Rome en Reformatie, orthodox en vrijzinnig verdwijnt. Christus bad: Heilig hen in uw Waarheid, dat zij zó allen één zijn.
• Persschouw: Welk antwoord ontvingen de 31 studenten? De Reformatie 25, p. 312 (nr. 38, 17 juni 1950).
  De 31 studenten vroegen de synode van Den Haag de schorsingen etc. op te heffen. Zij ontvingen een niet veel zeggend antwoord. Ik sprak nu laatst een lid van de Haagse synode, dat me zei, dat de 31 studenten wel degelijk een duidelijk antwoord ontvingen. De synode, zo zei hij, heeft immers later alle schorsingen en bindingen gehandhaafd.
• Persschouw: Rome en de hereeniging; een waarschuwing. De Reformatie 25, pp. 311-312 (nr. 38, 17 juni 1950).
  De Haagse synode handhaafde alle leerbesluiten. De schorsingen en bindingen bleven. Wie zich dus "herenigt" met de synodale kerken, erkent daarmee, dat de synodale uitspraken van 1942 e.v. goed waren. De vrijgemaakte die zich "herenigt" met de synodale kerken capituleert evengoed als de grieks-orthodoxe die zich stelt onder de paus, ook al wordt de oosterse ritus en het priesterhuwelijk getolereerd.
• Kerkelijk leven: Pastorale. De Reformatie 25, pp. 119-120 (nr. 15, 7 januari 1950).
  Maar de Schrift weet ook, dat er valse herders kunnen opstaan. Het is onverantwoord om ieder die "pastoraal" doet, de titel ware, goede herder toe te kennen. Er zijn dwaze herders, herders die de schapen van des HEREN weide ombrengen, verstrooien, doen dolen. In de grond van de zaak zijn al deze valse herders, die de Schrift ook wel grijpende wolven in schaapsvellen noemt, wat hun prediking aangaat gelijk. Zij verlokken de kudde de weide van het Woord te verlaten en beloven hen andere, vettere weidegronden aan de overkant.
• Uit de buitenlandse kerken: Zeg mij, wie uw vrienden zijn! De Reformatie 25, pp. 98-99 (nr. 12, 17 december 1949).
  Wanneer men daar in Amerika nu eens niet het conflict in de Geref. Kerken sinds 1944 gaat bezien vanuit de vraag: Waar zitten mijn vrienden? maar als men de katholieke vraag eens ging stellen: Waar wordt metterdaad vastgehouden aan de Gereformeerde confessie? dan zou er veel gewonnen zijn. Wellicht kwam dan de vraag op: Zouden dan tóch de mensen van het "Schilderschisma" de wettige voortzetting zijn van de Gereformeerde Kerken? Zouden wij soms wèrkelijke vrienden gepasseerd hebben?
• Hoofdartikel: Varia oecumenica. De Reformatie 24, pp. 373-374 (nr. 45, 6 augustus 1949).
  Wie vandaag bidt: Uw koninkrijk kome; wie Christus wil zien heersen in de wereld, die opene de ogen om ook alle aanslagen te zien die tegen Hem bedacht worden, opdat hij concreet daartegen strijden kan in bidden en werken. Wie vandaag ijvert voor de bewaring en vermeerdering van de kerk, moet steeds bereid zijn de gevaren onder ogen te zien die op het wereldfront dreigen.
• Persschouw: Oecumenische drang. De Reformatie 24, p. 155 (nr. 18, 29 januari 1949).
  Ds. Krijger, die publiek ongeoorloofde samenwerking propageert en dus niet gereformeerd meer is, mag in de Zuiderkerk te Sneek preken. Ondergetekende, die enkel de oude reformatorische basis der drie formulieren wil handhaven, mag daar niet op de kansel. Hij is uitgesloten in Christus' naam. Ongereformeerd.
• Persschouw: Oecumenische poesjes krabben. De Reformatie 24, p. 155 (nr. 18, 29 januari 1949).
  Onlangs werd ds. G. Hagens gevraagd voor de afdeling Leeuwarden van de Ned. Christenvrouwenbond te spreken. Hij nam de uitnodiging aan en gaf als onderwerp op: De kerk en de oecumenische beweging. Werd geweigerd. Ds. Hagens stond erop dit onderwerp te behandelen. Toen werd hij geschrapt van de sprekerslijst. Oecumenische poesjes hebben soms scherpe nagels.
• Persschouw: Sprekende zweeg zij. De Reformatie 24, p. 155 (nr. 18, 29 januari 1949).
  Laat men de Wereldraad als systeem, niet prof. Hromadka beschuldigen. Mevrouw Knoppers kan nu wel heel onnozel doen: och, als die ene dode vlieg maar weg was, dan was de Wereldraad zo'n heerlijk zalfje voor deze wereld in nood. Maar, is zij er zeker van, dat er niet meer dode vliegen zijn? Ik vertrouw geen van allen die er waren. Want wie met ongelovigen een gelijk span aangaat, helpt de antichrist.