Zending en evangelisatie

• Boekbespreking: Verbond en Sending door dr. D.C.S. van der Merwe. (Die geref. verbondsleer en sy betekenis vir die Sending). De Reformatie 41, pp. 134-135 (nr. 17, 22 januari 1966).
• Kerkelijk leven: Schilder en de zending. De Reformatie 38, pp. 201-202 (nr. 25, 30 maart 1963).
• Zending en evangelisatie: Inzake: Het gordijn valt. De Reformatie 36, pp. 227-228 (nr. 29, 15 april 1960).
• Zending en Evangelisatie: Christus, het licht der wereld. De Reformatie 33, pp. 295 (nr. 36, 14 juni 1958), 299-300 (nr. 37, 21 juni 1958).
• Zending en Evangelisatie: Zending - Kerkplanting. De Reformatie 33, pp. 262-263 (nr. 32, 17 mei 1958), 269-270 (nr. 33, 24 mei 1958), 278-279 (nr. 34, 31 mei 1958).
• Boekbespreking: J.G. Holdcroft. Ware Bijbelse Zending, haar kracht en haar tegenstanders. De Reformatie 33, p. 262 (nr. 32, 17 mei 1958).
• Boekbespreking: Universaliteit in eigen kring in de missiologie door Dr. H. Bergema. De Reformatie 32, p. 348 (nr. 44, 10 augustus 1957).
• Kerkelijk leven: Doorgaande doorbraak. De Reformatie 32, pp. 151-153 (nr. 19, 16 februari 1957).
• Kerkelijk leven: Legalisatie van de doorbraak. De Reformatie 32, pp. 50-51 (nr. 7, 17 november 1956).
• Zending en Evangelisatie: De Gereformeerde Oecumenische Synode over de Wereldraad. De Reformatie 29, pp. 22-23 (nr. 3, 17 oktober 1953).
  Men zou zo denken, dat dan de conclusie zou zijn, dat het lidmaatschap van de Gereformeerde Oecumenische Synode onverenigbaar geacht wordt met dat van de Wereldraad. Maar in zulk een geval zou men de kerken die aangesloten zijn bij de Wereldraad voor het hoofd stoten. Daarom besloot men de leden-kerken te adviseren zich niet bij de Wereldraad aan sluiten. De Geref. Oec. Synode heeft dezelfde positie ingenomen als de synodale kerken hier te lande, die óók samenwerken met de bij de Wereldraad aangesloten indonesische kerken.
• Zending en Evangelisatie: Vragen aan Ds. Telder. De Reformatie 29, p. 23 (nr. 3, 17 oktober 1953).
  Wat bedoelt ds. Telder nu eigenlijk? Als ik het goed begrijp, stelt hij de zending in geheel Indonesië dubieus, omdat er in een klein gedeelte van Indonesië (Soemba en Borneo) een paar kerken zijn. Als ik het goed versta speelt ook de afstand bij zijn overwegingen een rol: het verre Indonesië. Bedoelt ds. Telder, dat we dus eigenlijk geen zendingsroeping meer hebben? Bedoelt hij, dat als ergens de deuren dicht gaan, het geen taak is om te worstelen ze open te krijgen, of anders elders (b.v. Nieuw-Guinea) te gaan werken?
• Zending en Evangelisatie: Varia Oecumenica. De Reformatie 28, pp. 380-381 (nr. 49, 12 september 1953).
  We zullen er rekening mee moeten houden, dat zending en oecumenische beweging elkaar steeds meer naderen zullen. De laatste is een kind van de eerste. Het is Hoekendijk, die er sterk de nadruk op legt, dat zending de meest complete uitdrukking van de oecumenische verantwoording en de allerintiemste vorm van oecumenisch contact is. De kerk verwacht het rijk Gods. Dit, en niet de roeping tot propaganda of planting der kerk, drijft haar tot het "apostolaat". De kerk drijft daarom geen zending, maar wordt tot zending. De kerk is slechts functie van het apostolaat.
• Zending en Evangelisatie: Gesloten deur in India? De Reformatie 28, p. 370 (nr. 48, 5 september 1953).
  Wij lopen als vrijgemaakten vandaag wel eens het gevaar, dat we denken, dat Gods kerk met ons ophoudt. Maar gelukkig vergadert de Here zich overal in de wereld een gemeente, een ware kerk. Want de katholieke kerk is niet aan één plaats gebonden. Achter het IJzeren Gordijn en in Rood China vormt Christus zijn gemeente; op Korea en in India. We mogen niet te zeer geïntroverteerd zijn, de blik mag niet enkel naar binnen gericht. Er is een broederschap in de wereld, die lijdt en onder dreigingen verkeert.
• Zending en Evangelisatie: Van Apostolaat en Apostoliciteit. De Reformatie 28, pp. 367-368 (nr. 47, 29 augustus 1953).
  We doen echter goed om allerlei "apostolaire" actie niet zonder meer naast ons neer te leggen. Het geeft zo'n bevredigend gevoel, als we iets àf kunnen wijzen en tevens weer breed-uit op ons gereformeerde stoeltje kunnen gaan zitten. We hebben als kerken die de apostoliciteit willen handhaven een grote taak. Laat ons zien naar hen die de "apostolaatskerk" voorbereiden en ons schamen. Als zij, desnoods zonder fundamenten, zich zó beijveren, hoeveel te meer wij, die de apostolische fundamenten bezitten èn rijke perspectieven hebben naar Psalm 87!
• Zending en Evangelisatie: Varia oecumenica. De Reformatie 27, pp. 366-367 (nr. 46, 23 augustus 1952).
  Op de komende synode komen de oecumenische zaken weer ter sprake. Stemmen vóór en tegen de I.C.C.C. worden gehoord. Het zijn nu echter de tegenstanders van de I.C.C.C. (dr. Bavinck e.a.) die de kat de bel aanbinden en wijzen op het nuchtere feit, dat als er aansluiting volgt bij de I.C.C.C. de banden met de I.Z.R., de raden in Indonesië, etc. verbroken moeten worden. Ja, zeggen zij, als de synode bij de I.C.C.C. aansluit en dus breekt met al die oecumenische raden, dan kunnen wij in Indonesië onze biezen wel pakken, want de kerken daar slikken zo iets niet. We kunnen daar alleen arbeiden als we in oecumenisch verband samenwerken.
• Zending en Evangelisatie: De Bijbelse grondslagen van de Zending. De Reformatie 27, pp. 51-53 (nr. 6, 10 november 1951).
  De zending zou door dienstbetoon van allerlei aard de boodschap des heils brengen en leren wat tot vrede, sjaloom, heil en levensherstel dient. We moeten echter bedenken dat Christus' wonderen profetische daden waren, niet te vergelijken met de huidige comprehensieve zendingsactiviteiten. Zij hadden een eigen plaats, evenals die van de apostelen. In de eerste christelijke tijd waren er zeker tekenen, die de prediking van het Woord verzegelden. Maar geeft dit reden om nù maar allerlei arbeid van sociale zorg en reconstructie tot wonderen te verheffen, die op één lijn staan met het verdrijven van demonen door Christus en de apostelen?
• Zending en Evangelisatie: Fundeering van de Zendingsmethode der Comprehensive Approach? De Reformatie 26, pp. 397-398 (nr. 51, 22 september 1951).
  Hiermee is nog niet gezegd, dat dus ook de kerk de zogenaamde methode van de comprehensive approach moet aanvaarden en zoals de "wereldzending" dat doet - om met Zuidema te spreken - voor Sinterklaas moet gaan spelen en een groot, sociaal, pedagogisch, cultureel, medisch, agrarisch programma moet ontvouwen bij haar zendingsarbeid. Natuurlijk, de prediking raakt alle terreinen van het leven. Maar zegt dit nu tevens, dat de kerk geroepen is een zendingsapparaat op te bouwen, waarin naast een kerndienst, allerlei nevendiensten komen, waar geen eind aan komt?
• Zending en Evangelisatie: Doorbraak in de Zending! De Reformatie 25, p. 327 (nr. 40, 1 juli 1950).
  Prof. Zuidema toonde in een brochure aan welk een gevaarlijk heer ds. H. Rosin, verbonden aan de Hogere Theologische School te Batavia, was. Plots werd echter de vrede getekend tussen Zuidema en de generale zendingsdeputaten. Zij zouden vergeten hetgeen achter is en zich uitstrekken naar hetgeen voor is: samenwerking in Indonesië. Maar uit een bericht in het Friesch Dagblad blijkt, dat ds. Rosin nog vast in het zadel zit, dat de synodale ds. A. Pos zijn collega is en dat deze tegelijk met hem over de Heilige Geest spreekt.
• Nog eens: de I.G.Z.R. De Reformatie 25, p. 120 (nr. 15, 7 januari 1950).
  Het is bekend, dat prof. Bavinck en ds. Richters propaganda maken voor de aansluiting bij de Wereldraad. Nochtans werden zij, ook al weer met opzet, door het moderamen van de Haagse synode als afgevaardigde in de Internationale Gereformeerde Zendingsraad benoemd. Niemand neme daarom het ons kwalijk, als we voortaan acht de G. van de I.G.Z.R. een vraagteken plaatsen en alarm slaan tegen deze organisatie.
• Zending en Evangelisatie: Een internat. Gereformeerde Zendingsraad? De Reformatie 25, p. 106 (nr. 13, 24 december 1949).
  Op de Gereformeerde Oecumenische Synode, die in augustus 1949 in Amsterdam gehouden werd, is besloten tot oprichting van een Internationale Gereformeerde Zendingsraad. Prof. Bavinck deelde mee, dat op de Oecumenische Synode met opzet in de besprekingen inzake de Gereformeerde Zendingsraad de reeds bestaande Internationele Zendingsraad geheel buiten beschouwing is gelaten. Niemand make zich dus de illusie dat de Oecumenisch Synode maatregelen heeft genomen om een orgaan te scheppen, dat tegen de alle zendingsfronten bedreigende I.Z.R. positie in zal nemen.
• Persschouw: Prof. Dr. S.U. Zuidema contra Ds. E.N. van Loo. De Reformatie 24, p. 327 (nr. 39, 25 juni 1949).
  Het zijn ontstellende feiten, die prof. Zuidema naar voren brengt en angstige vragen, die hij stelt. Niemand, ook ds. van Loo niet, kan zich aan de roeping onttrekken zich hiermee bezig te houden. Wie zoals velen vandaag maar "kerk, kerk" en "zending, zending" zegt, zonder te onderscheiden tussen ware en valse kerk en zending, deformatorische of reformatorische kerk en kerkplanting, helpt mee om het schone dat God sinds de Reformatie in en aan Nederland gaf af te breken en de weg voor de antichrist te banen.
• Zending en Evangelisatie: Di loear negeri. De Reformatie 24, pp. 285-286 (nr. 34, 21 mei 1949), 294 (nr 35, 28 mei 1949).
  Maar helaas - probeert men in de politiek de eer van het vaderland te redden, onderwijl laat een kerk haar vertegenwoordigers met buitenlanders betitelen. En gaat vervolgens dit verraad en deze capitulatie verdoezelen en camoufleren. Struisvogelpolitiek. Di loear negeri, het is zó erg niet.
• Zending en Evangelisatie: Vriendschap met de wereld, vijandschap tegen God (Jac. 4:4a). De Reformatie 24, pp. 257-258 (nr. 31, 30 april 1949), 264-265 (nr. 32, 7 mei 1949).
  Leden der Nederlands Hervormde Kerk, leden der synodaal Gereformeerde Kerken, gij allen die beseft te staan in het ambt van gezalfde christen onder de wijde hemelkoepel van de oordelende God, wandelt waardig der roeping met welke gij geroepen zijt! Gij hebt de dure taak om geen smakeloos zout te zijn, maar om de volhardende liefde te betonen, die enkel het zuivere Woord vast houdt. Niets meer. En niets minder. O, láát u behouden uit dit verkeerde geslacht. Laat mede door uw vasthouden aan de belijdenis de kerk gered worden van het oordeel.
• Zending en Evangelisatie: Hoe dacht Groen van Prinsterer over "oecumenische" Zending? De Reformatie 24, pp. 232-233 (nr. 28, 9 april 1949), 248-249 (nr. 30, 23 april 1949).
  Als we Groens geschrift lezen, is het ons, als was het niet honderd jaar geleden, maar thans geschreven. Groen blijkt zich tegen dezelfde geestesstroming te verzetten, die zich thans veelzins openbaart in de oecumenische beweging. Telkens blijkt hij redeneringen te bestrijden en toestanden te hekelen, waar ook thans de wereld vol van is.We kunnen wel zeggen, dat hij destijds een andere houding aangenomen heeft, dan velen van vandaag, die pretenderen zijn erfgenamen te zijn, aannemen.
• Zending en Evangelisatie: Een niet geplaatst artikel: China, Mott, etc. De Reformatie 24, pp. 210 (nr. 25, 19 maart 1949), 217 (nr. 26, 26 maart 1949).
  De heer D. Krijger vertoefde jarenlang in China. Hij leefde intens met de zending mee. Zijn ogen gingen open voor de funeste invloed van de modernistische zendelingen in China en met name van de door hen beheerste Nationale Raad. Terug in het vaderland bemerkte hij, dat er velerlei onkunde omtrent de zending in China heerste. In de voorlichting van bevoegde zijde werd juist de Nationale Raad hemelhoog geprezen. Om hiertegen te waarschuwen schreef hij een stuk, dat hij inzond naar De Standaard om daarin opgenomen te worden. Dit blad weigerde echter dit stuk, dat van de gangbare mening afweek.
• Zending en Evangelisatie: Kleur bekennen. De Reformatie 24, p. 112 (nr. 13, 25 december 1948).
  De kerken ontstaan mede door onze zendingsarbeid, ingeschakeld in een puur modernistische wereldorganisatie! Dit ontroert ons en stelt ontdekkende vragen aan ons, die vroeger zo vol waren over onze gezegende zending. Het modernisme is sluw bezig de kerken in Indië te veroveren onder de schoonste leuze en om de inheemse kerken te verstrikken in zijn wargaren. Er ga toch bij ons veel gebed voor de reformatie van de kerken van Indië op! O God, heidenen zijn gekomen in uw erfenis, zij hebben uw heilige tempel verontreinigd. Gedenk aan uw vergadering, die Gij van oudsher verworven hebt.
• Persschouw: Evangeliseeren met de principieele bestrijders. De Reformatie24, p. 99 (nr. 11, 11 december 1948).
  Droevig is het, dat na de sprekerij in de Apollo-Hal de synodaal gereformeerde ds. J. Overduin evangelisatiepredikant voor Amsterdam geworden is. Droevig is het, als men door vriendschappelijk samen te werken met een PvdA-dominee het evangelie een rood kleurtje geeft om het aannemelijk te maken. Droevig is het, dat wie protesteert kleinzielig gevonden wordt. Droevig is het, dat zo het werk van Groen, Kuyper, J.C. Sikkel, Colijn, Jan Schouten op de fles gaat, vooral onder de jeugd. Droevig is het, als de kerk liever zwijgt als Eli, dan als Elia de hedendaagse kinderen terugroept tot de gereformeerde vaderen. Droevig is het, als gereformeerde predikanten de jeugd oproepen te luisteren naar ongereformeerde leiders. Droevig... want het oordeel begint bij het huis Gods.
• Zending en Evangelisatie: De conferentie van Makassar. De Reformatie 24, pp. 45-46 (nr. 5, 30 oktober 1948), 64-65 (nr. 7, 13 november 1948), 74-75 (nr. 8, 20 november 1948), 79-81 (nr. 9, 27 november 1948).
  Wie overeenkomstig deze belofte, e voto dordraceno, zending wil drijven, kan met de Raad van Makassar niet meewerken. Als deze de ontworpen plannen gaat uitvoeren, zal dit immers leiden tot ondermijning van het enige fundament (kerk, opleiding) en een bouwen met hout, hooi, stoppels (arbeid op velerlei terrein). Mogen de christelijke gereformeerde kerken en de Gereformeerde Zendingsbond dit al meer gaan inzien, ook al zal deswege 't isolement gekozen moeten worden. Mogen ook de ogen van velen in de gebonden gereformeerde kerken opengaan, zodat hun duidelijk wordt, dat, nu hun kerken met deze georganiseerde afval meedoen, ze geroepen zijn krachtens het ambt aller gelovigen zich ook van deze kerkelijke zonde vrij te maken.
• Zending en Evangelisatie: Naar de voltooide oecumenische hiërarchie in kerk en zending. De Reformatie 24, pp. 24-25 (nr. 3, 16 oktober 1948).
  Hoe kon men zo spoedig aan het Woord ontzinken?
  A. Bewust of onbewust werd de leer van pluriformiteit van de kerk al meer in toepassing gebracht.
  B. De lijnen ten aanzien van de kerk, door vorige synodes getrokken, zijn almeer vervaagd en verlaten.
  C. Men brengt thans sterk naar voren, dat de kerken in het Oosten zelf eenheid willen en dat men hun niet de smart aan kan doen door Gods Woord uitgelegd naar onze belijdenis in de zending te prediken.
  D. Het is voorts aan het inslapen van het ambt der gelovigen te danken, dat er een aparte kaste van zendingsmensen kwam, die thans de kerk bij de strijd aan het zendingsfront de nederlaag bezorgt.
• Zending en Evangelisatie: Een stem uit Oost Soemba over de Babylonische valse eenheid en de Bijbelsche ware eenheid. De Reformatie 24, p. 4 (nr. 1, 2 oktober 1948).
  In maart 1947 werd te Makassar (Celebes) een conferentie van kerken en zending gehouden. Op deze conferentie werd in het kader van de oecumenische samenwerking besloten tot eendrachtige samenwerking op verschillende terreinen. De vraag kwam op: Waren de Kerken op Oost-Soemba ook tot deze conferentie uitgenodigd? Ds. Tanahomba geeft op deze vraag antwoord. En tevens geeft hij op eigen initiatief zijn zienswijze over de "raad tot samenwerking van Christelijke kerken" te Makassar. We achten zijn opstel zeer belangrijk en wensen dat deze stem overal weerklinken moge om de noodzaak van reformatorische zending aan te tonen. Wat de Vader vele oecumenische wijzen en verstandigen verborgen heeft, heeft Hij zijn kinderen op Oost-Soemba geopenbaard.